Boa Páscoa

Hoewel er tijdens de paasvakantie geen kilo's eieren maar werkelijk liters water uit de lucht vielen, was er na al het harde eindwerken toch wat plaats voorzien voor wat vertier!

Een roadtrip met de familie (bestaande uit mama, papa, Martin, George, Lisi en de afwezige in Amerika verblijvende Paul) ) van Lisi, werkelijk het gekste gezin waar ik ooit 3 dagen door geadopteerd ben geweest, bracht ons weer naar mooie culturele plekjes in Portugal!

Sexta- feira Santa (Goede Vrijdag)

De trip startte zoals gewoonlijk met een verfrissend sapje in onze favoriete pastelaria 'Trigo Dourado'. 
De regen trotserend reden we (onder mijn schitterende kaartleescapaciteiten) richting Évora, om er enkele werelderfgoed gebouwen (of wat er van overbleef) te bezichtigen. Onderweg kon ik het uiteraard niet laten om een kleine tussenstop te maken. 

Het valt niet elke dag voor dat je de kans krijgt in Cuba te poseren!

Volledig onder de indruk van de 'Capela dos ossos' (beenderenkapel) en iets minder onder de indruk van een Romeinse ruïne in Évora, reden we verder richting de 'fameuze stenen', beter bekend als 'Megalítico dos Almendres.' Volgens vader Hofmann- Wellenhof waren deze megalieten 'stenen die je in je leven niet meer zou vergeten!' Eerlijk waar, daar aangekomen, ze waren inderdaad onvergetelijk.... onindrukwekkend. De rit, de regen en de teleurstelling van het ganse gezin waren inderdaad onvergetelijk grappig. 

 

Na enkele serieuze omwegen (da valt nogal is voor als je een brug vergeet over te steken) kwamen we totaal uitgeput (en uitgehongerd!) aan in een B&B in the middle of nowhere. Enkele lekkere kaasjes, appelsienen, druiven, ne goeie Super Bock en een ge-wel-dig goei bad later was ik blij om in bed te liggen!




Sábado Santo
Hoera 't is droog! Blij gezind reden we naar het centrum van Tomar om er het Convento de Cristo te bezoeken, een klooster dat eveneens op de wereldergoedlijst van Unesco staat. Het klooster is oorspronkelijk gebouwd door de Orde van de Tempeliers en later uitgebouwd door de Orde van Christus, de opvolgers van de Tempeliers in Portugal. (met dank aan Wikipedia). Na lang zoeken, vonden we dan toch (op een avontuurlijke manier) de ingang van het klooster. GROOT! Veel meer kan ik er niet over zeggen. 

 

Aangezien de zon scheen, was het dringend tijd om een terrasje te doen in het centrum van Tomar. Lisi, de mama en ik genoten met volle teugen van de zon. De jongens (met papa Hofmann- Wellenhof op kop) trokken zich al snel terug in de schaduw. Dermatoloog zijn, da's nergens goe voor!





Volgende stop op het programma was het klooster (zucht) van Batalha. De kerk werd gebouwd ter ere van de overwinning (Santa Maria da Vittoria) van de Portugezen op de Castilianen in de slag bij Aljubarrota in 1385. En hou je vast, jawel, het staat op de werelderfgoedlijst van Unesco!
Laatste stop van de dag alvorens richting hotel Arribas nabij Sintra te gaan, was Alcobaça. Hier bevond zich (uiteraard) een klooster. Toch een heel speciaal klooster, aangezien dit het grootste van Portugal was.

Een leuke afsluiter van de dag (alvorens in een gezellig restaurantje te gaan eten) was Cabo da Roca, het meest Westelijke punt van het Europese vasteland. 
(Inderdaad, ik ben reeds op het meest Zuid-westelijke punt én het meest Westelijke punt van het Europese continent geweest. Wie doet me na!)




Páscoa
Hoe kan het ook anders, de regen viel met bakken en bakken uit de lucht. Net nu ik er zo hard naar uit keek om van het prachtige uitzicht van Palácio da Pena te genieten in Sintra. Van het uitzicht was niet veel te bespeuren, maar het Palácio National en Palácio da Pena waren werkelijk onovertreffelijk mooi! De mooiste paleizen die ik in mijn jeugdige leven al gezien heb. Vooral de verschillende muurtegels hebben me enorm geïnspireerd!

Na een 3u en 20 minuten durende treinrit van Lissabon naar Faro kwamen we volledig (familie)verzadigd terug thuis... maar raakten we wéér (voor de 4e keer op 2 weken tijd) het appartement niet binnen. Hoewel ze mij verteld hadden dat ze op zaterdag het slot kwamen veranderen, was dit niet gebeurd. Alweer meer dan een uur moeten wachten zodat iemand het slot uiteen kon vijzen. Met de woorden 'morgen komt iemand het slot veranderen' waren we gewoon blij dat we binnen waren. Met bier en pizza als afsluiter van de dag, waren we toch blij om terug thuis te zijn!

Weetjes van de week

• Naar 't schijnt (dit ontdekte ik achteraf) is Goede Vrijdag hier een officiële feestdag. Niets van gemerkt!
• om van de studentenkorting op de trein te genieten, heb je werkelijk de officiële documenten van de Portugese school nodig. Deze worden duizend keer gecontroleerd. 
• Een nieuw slot op de deur geeft eveneens een kleinere (minder indrukwekkende) sleutel
• It never stops raining in Portugal